کارشناسان ميگويند شرکت کودکان در بازيهاي گروهي به افزايش اعتماد به نفس، تقويت روحيه همکاري و سلامت عمومي آنها منجر ميشود اما بعضي کودکان به ورزش و تحرک جسمي علاقه کمي دارند. بهترين راه حل براي اين مسئله اين است که والدين علت علاقه مند نبودن کودک خود را دريابند. بايد در مرحله اول مستقيما با او صحبت کنيد وبه او بفهمانيدراه حلي براي اين کار وجود دارد.
شناخت دلايل عدم تمايل کودکان به ورزش ميتواند به شما کمک کند تا سريعتر به راه حلبرسيد.
بعضي ازاين دلايل به شرح زير است:
عدم شکلگيري مهارتهاي ضروري کودک: بسياري از بازيها و ورزشها براي کودکان پيش از دبستان، مناسب سن آنها نيست. چون اغلب آنها از نظر توانايي فيزيکي، دامنه تمرکز و توان يادگيري قوانين بازي رشد کافي نکردهاند. به اين ترتيب به دليل ناکام ماندن درانجام بازي صحيح از سوي همسالان طرد و از فعاليت جسمي متنفر ميشوند.
دراينگونهموارد والدين ميتوانند اين بازيها را در منزل با کودک انجام بدهند و او را تشويق کنند. او فارغ از نگاه همسالان باتشويق شما به سرعت قواعد بازي را فرا ميگيرد ودر محيطي امن به بروز تواناييهاي خود علاقهمند ميشود. ادامه اين کار به افزايش تمايل او به ورزش کردن منجر ميشود.
برد وباخت:
کودکان دبستاني که به ورزش کردن علاقه ندارند، اغلب از ديدن باخت همسالان خود در يک بازي عصبي و حتي شوکه ميشوند. آنها برد و باخت و تحمل باخت را بدترين جنبه ورزش و بازي ميدانند و از آن تا جايي که بتوانند کناره ميگيرند. دراين گونه مواقع والدين بهتر است به ثبتنام کودکانشان در کلاسهاي ورزشي اقدام کنند. ورزشهاي غيررقابتي وانفرادي اولين گام است. دراين مورد ميتوان به شناو ژيمناستيک اشاره کرد.
به خاطرداشته باشيد هرچه سن کودک بالاتر ميرود، جنبههاي رقابتي ورزش براي او اهميت بيشتري پيدا ميکند به شرط اينکه قبل از آن علاقه به ورزش در او ريشه دوانده باشد.
اغلب بچههاتا سن 11 و 12 سالگي به ورزشهاي رقابتي علاقه نشان نميدهند.
ترس ازحضور در تيم ورزشي:
اگر کودک شما خجالتي است و يا اعتماد به نفس کافي ندارد، احتمالا به دليل ترس از رقابت باهمسالان وحضور در يک تيم، از فعاليت گروهي طفره ميرود.
بسياري ازکودکان در اين مرحله نسبت به واکنش مربيان، والدين و همسالان خود حساس هستند واحساس نگراني ميکنند. شما بايد به کودک بفهمانيد که نميخواهيد او ورزشکار حرفهاي شود بلکه هدف سرگرم شدن و حفظ سلامتي است.
انتخاب ورزش مناسب:
دليل عدم تمايل کودکان اغلب انتخاب ورزش نامناسب توسط والدين است.
به اواصرار نکنيد که به شنا، دو و يا دوچرخه سواري ادامه دهد.
بگذاريدخود او پس از امتحان کردن چند ورزش، يکي را انتخاب کند.
نویسنده : Vahid Riyahi & Vahideh Riyahi
تاریخ : چهار شنبه 13 آبان 1394
فعالیت بدنی میتواند کیفیت زندگی را در تمام سنین برای همگان بهبود بخشد. فعالیت بدنی میتواند کمک شایانی به درمان برخی اختلالات فکری مثل افسردگی بنماید.جلسات ورزشی برنامه ریزی شده مطابق با سطح تناسب بدنی هر فرد یا پیاده روی ساده میتواند فرصت یافتن دوستان جدید و اتصال با جامعه و کاهش احساس تنهایی و محرومیت اجتماعی را به فرد بدهد.فعالیت بدنی میتواند خود اتکایی و اطمینان به خود را که معیارهای مبنایی در سلامت روح است افزایش دهد. اطلاعات اولیه ای که از تحقیقات سازمان بهداشت جهانی در زمینه عوامل خطرساز وجود دارد حاکی از اینست که عدم فعالیت یا زندگی بی تحرک،یکی از 10 علت اصلی مرگ و میر ناتوانی در کل جهان است.در کشورهای مختلف بین 60 تا 85 درصد از بالغین تحرک کافی برای بهبود سلامتی شان ندارند.زندگی بی تحرک باعث افزایش تمام علل مرگ و میر میشود.خطر بیماریهای قلب و عروق،دیابت و چاقی را دوبرابر میکند و مشخصاً باعث افزایش خطر سرطان روده ،فشار خون بالا،استئوپروز،افسردگی و اضطراب میشود. پندارهای غلط در مورد فعالیت بدنی 1- داشتن فعالیت بدنی هزینه بالایی دارد.نیاز به وسیله،کفش و لباس مخصوص دارد. 2- سرم خیلی شلوغ است فعالیت بدنی وقت زیادی میگیرد. حداقل30 دقیقه فعالیت بدنی متوسط در هر روز برای بهبود و حفظ سلامتی توصیه میشود. زنان و فعالیت بدنی فعالیت بدنی منظم و عادات غذایی خوب می تواند سلامت زنان را ارتقاء داده و از بسیاری بیماریها و حالاتی که علت عمده مرگ و میر و ناتوانی زنان جهان است پیشگیری کند.فعالیت بدنی منظم کمک میکند تا استرس،اضطراب و افسردگی و تنهایی کاهش یابد.این مخصوصاً در زنان مهم است چون میزان افسردگی زنان نسبت به مردان چه در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه دوبرابر است. فعالیت بدنی به عزت نفس،اعتماد و اطمینان و بهبود مناسبات اجتماعی و وضعیت روانی کمک میکند. فعالیت بدنی و افراد مسن شیوه زندگی فعال باعث میشود افراد مسن دوستان جدیدی پیدا کنند.در شبکه اجتماع باقی بمانند و با سایر مردم در سنین مختلف تعادل داشته باشند و انعطاف پذیری،تعادل و قدرت عضلانی را بهبود می بخشد که میتواند از افتادن جلوگیری کند که علت عمده ناتوانی در افراد مسن میباشد.مشخص شده که شیوع بیماریهای روحی و روانی در افرادی که از نظر جسمی فعال هستند کمتر است. تعداد افرادی که بالای 60 سال سن دارند تا20 سال آینده دو برابر میشود.بیشتر آنها نیز در کشورهای در حال توسعه خواهند بود.کاهش و به تأخیر انداختن ناتوانی مربوط به سالمندی یک مساله عمده در بهداشت عمومی است و فعالیت بدنی میتواند نقش مهمی را در ایجاد و حفظ سلامت در تمام سنین داشته باشد. كودكان و ورزشوقتى بزرگسالان در مورد ورزش فكر مى كنند، تنها چيزى كه به نظرشان مى رسد، ورزش ايروبيك، ژيمناستيك يا راه رفتن و دويدن روى «تردميل» است. اما براى كودكان ورزش يعنى: بازى و فعاليت فيزيكى بدن. بچه ها وقتى كلاس ژيمناستيك يا تمرين فوتبال يا كلاس ورزش در مدرسه دارند، ورزش مى كنند. آنها وقتى در تعطيلات هستند، با دوچرخه سوارى و بازى گرگم به هوا نيز ورزش مى كنند. مزاياى ورزش: هر فردى از انجام ورزش منظم و متناوب سودهايى مى برد. كودكى كه فعال است، ماهيچه هاى قوى و بدن لاغرترى دارند، زيرا ورزش به كنترل چربى بدن آنها كمك مى كند و از اضافه خون و چاقى آنها جلوگيرى به عمل مى آورد، همچنين خطر ابتلا به ديابت نوع ۲ را كاهش داده و از افزايش فشار خون و كلسترول نيز جلوگيرى مى كند. علاوه بر اين مزايا، كودكى كه ورزش مى كند، خواب راحت ترى در شب دارد و خيلى بهتر مى تواند با چالشهاى فيزيكى و احساساتى كه در طول روز مواجه است، كنار بيايد مثل درس خواندن براى امتحان. ۳ ركن و اصل تناسب اندام: ۱- تحمل و طاقت، ۲- قدرت، ۳- انعطاف پذيرى والدين بايد فرزندان خود را به انجام فعاليتهاى مختلف ترغيب كنند و روى اين ۳ ركن اصلى كار كنند. طاقت و تحمل زمانى پرورش پيدا مى كند كه كودك به طور منظم و متناوب در فعاليتهاى ايروبيك شركت كند، در خلال ورزش ايروبيك ضربان قلب تندتر مى شود و تنفس براى فرد مشكل تر مى شود. وقتى به طور منظم و در يك زمان متوالى ورزش ايروبيك انجام شود، قلب قوى تر مى شود و توانايى بدن براى رسيدن اكسيژن به تمام سلولها بهبود پيدا مى كند. ورزش ايروبيك براى كودكان و بزرگسالان جنبه سرگرمى دارد. كه از آن جمله مى توان به ورزشهايى نظير بسكتبال، دوچرخه سوارى، اسكيت سوارى، شنا، تنيس، پياده روى، دو، فوتبال و پاتيناژ اشاره كرد. منظور از افزايش قدرت ورزش نيست. با وجود اينكه برخى كودكان از اين ورزش فوايد بسيارى مى برند، اما بايد تحت نظر يك فرد بزرگسال حرفه اى كه تجربه انجام چنين ورزشى را دارد، انجام شود. اغلب كودكان براى قوى شدن احتياج به برنامه آموزشى خاصى ندارند. درازنشست، ورزش شكم و ديگر ورزشهايى از اين قبيل به قوى شدن ماهيچه ها كمك مى كند، فعاليتهايى مثل كوهنوردى و كشتى نيز به قوى شدن ماهيچه ها و بدن كمك مى كند. ورزشهاى كششى و ارتجاعى به انعطاف پذيرى بدن كمك مى كند و به ماهيچه ها و مفصلها اين امكان را مى دهد تا به راحتى حركت كنند. انجام حركات كششى مثل برداشتن يك اسباب بازى از جايى كه دور از دسترس است يا اين شانس را براى فرزند شما فراهم مى كند كه بدن انعطاف پذيرترى داشته باشد. چه ميزان ورزش كافى است؟ درصد كودكانى كه دچار اضافه وزن هستند، در ۳۰ سال اخير دو برابر شده است، زيرا كودكان بيش از آنچه مورد نياز است، در يك جا مى نشينند و به نشستن عادت دارند. به طور متوسط كودكان روزانه ۳ ساعت از وقت خود را صرف تماشاى تلويزيون مى كنند و هنگام تماشاى تلويزيون نيز از تنقلات استفاده مى كنند. شما بايد سعى كنيد مراقب رژيم غذايى فرزندانتان باشيد و به جاى نشستن روبروى تلويزيون يا كامپيوتر آنها را به انجام فعاليتهاى تحركى تشويق و ترغيب كنيد
نویسنده : Vahid Riyahi & Vahideh Riyahi
تاریخ : دو شنبه 4 آبان 1394
از آنجا که برروی ورزشکاران زن تحقیقات دقیق و گسترده ای صورت نگرفته است،یک اتفاق نظر کلی در مورد سطح عملکرد آنها وجود ندارد.وجود اختلافات فیزیولوژیک و نیز ساختاری بین جنس زن و مرد هم مزید بر علت شده است.اما با توجه به آنچه که تا به امروز میدانیم،به تعدادب از خصوصیات و ویژگی های جنس مونث در ارتباط با ورزش و فعالیت بدنی اشاره میکنیم.اگر چه بر اساس نظر سنجی ها،اکثر ورزشکاران زن معتقد به افت عملکرد بدنی در جریان دوران قاعدگی هستند،اما از لحاظ فیزیکی زنان بوده اند که در طی زمان قاعدگی قادر به شکستن رکورد های جهانی شده اند.فعالیت ورزشی شدید باعث کاستن سطح استروژن خون میشود،اما لزوماً روی سطح عملکرد بدنی اثری نمی گذارد.در تمرینات با شدت برابر،اختلافی در میزان بروز آسیبهای ناشی از ورزش در زن ومرد دیده نمیشود.قرص های ضد بارداری احتمالاً سبب تغییرات چشمگیر فیزیولوژیک در بدن زن می شوند،اما تاثیر عمده ای روی عملکرد فرد نخواهند گذاشت.حاملگی در 2 تا 3 ماه اول،اثر منفی روی عملکرد نمی گذارد.لابد میدانید در المپیک سال 1956 ملبورن،3 تن از برندگان مدال طلا حامله بودند.حتی بعد از طی حاملگی اگر وضعیت جسمی و شکل پیش از حاملگی زن بازگردد،مشکلی در رقابتهای ورزشی نخواهد داشت.ورزش سبب بهبود دانسیته(تراکم)استخوانی زنان نمیشود بلکه فقط سبب حفظ آن میگردد.در صورت مصرف مقادیر کافی کلسیم،ورزش احتمالاً در شکل گیری استخوانهای قویتر کمک خواهد کرد.هیچ محدودیت سنی برای شرکت در ورزشهای استقامتی وجود ندارد.حتی زنان80 ساله هم توانایی شرکت منظم در دوهای ماراتن را دارند،گرچه که مدت زمان طی شده بیشتر خواهد بود.دقیقاً معلوم نیست که آیا زنان سریعتر می دوند یا مردان،فقط می دانیم که در ازای هر دهه عمر،زنان توانایی سرعت بخشی در دویدن به میزان 14 متر در دقیقه دارند.در حالیکه این رقم برای مردان 7 متر در دقیقه است البته با توجه به اختلافات فیزیکی به نظر نمیرسد که زنان توانایی غلبه بر مردان در مسافتهای کوتاه را داشته باشند.اما عکس این موضوع در دوهای در مسافت طولانی صدق می کند که به نظر میرسد به علت چربی بالاتر موجود در بدن زنان است که به عنوان منبع انرژی عمل میکند.به علاوه تعریق ران در دماهای بالاتر بدنی،سبب حفظ و نگهداری بیشتر آب بدن خواهد شد.آیا بین مردان و زنان ورزشکار اختلافات فیزیولوژی وجود دارد؟بله این اختلافات در زمینه سیستم اسکلتی و عوامل بیومکانیکی نمود دارند.ورزشکاران زن بطور معمول(ولی نه همیشه)کوچکتر و کوتاهتر بوده،لگنی پهن تر دارند،زانوها به داخل متمایل شده و ساق پاها انحنای کمتری دارند.این خصوصیات از جمله مواردی است که احتمال ایجاد بعضی از آسیبها مانند دردهای کشککی-رانی را بالا میبرد.ورزشکاران زن درصد بالاتری از چربی بدن داشته و حدود30 درصد قدرت عضلانی کمتری نسبت به مردان دارند که خصوصاً مربوط به اندام فوقانی است.اما در هر صورت به رشته ورزشی خاص است تا اینکه جنسی خاص عاملشان باشد.آیا ورزش کردن برای زنان سودمند است؟تمرینات منظم ورزشی دارای فواید مشابهی در زنان و مردان است.یعنی کاهش فشار خون،پایین آوردن تعداد ضربان قلب و افزایش ظرفیت هوازی همراه با کاهش درصد چربی بدن،تمام تمام موارد فوق به پیشگیری از آترواسکلروز و بیماریهای قلبی کمک میکنند.به علاوه ورزشهای توام با اعمال وزن روی بدن،سبب تقویت استخوانها و جلوگیری از پوکی استخوان می شوند.در چه مواردي بانوان نبايد ورزش كنند ؟زمانی تصور میشد که ورزش شدید به سیستم تولید مثل زنان آسیب وارد میکند.در ضمن عقیده داشتند که زنان خصوصاً در جریان عادت ماهیانه نباید ورزش کنند.امروزه خلاف هر دوی این موارد ثابت شده است. اثرات ورزش روی قاعدگی ورزشکاران زن مستعد اختلالات قاعدگی از جمله تأخیر در شروع آن،فقدان اولیه و ثانویه ،افزایش فاصله بین دو سیکل قاعدگی و فقدان تخمک گذاری می باشند.مثلاً فقدان قاعدگی در 3 تا 5 درصد کل جمعیت رخ میدهد اما در 15تا60 درصد زنان ورزشکار مشاهده میشود.از جمله علل آن وزن پایین بدن،از دست دادن سریع وزن،شروع سریع ورزشهای سنگین،تغذیه ناکافی در مقایسه با احتیاج به انرژی و وجود استرس های فیزیکی و روانی است.خطر فقدان قاعدگی در چیست؟در صورت فقدان قاعدگی به مدت طولانی،خطر کاهش دانسیته استخوانی و ایجاد پوکی استخوان زودرس وجود دارد.به نظر میرسد سایر اختلالات قاعدگی ناشی از ورزش هم در کاهش دانسیته استخوان در دراز مدت موثر باشند.فقدان هورمون استروژن،لااقل به صورت تئوریک سبب بالا رفتن چربیهای خون و ایجاد آتروسکلروز زودرس میشود.پس درمان مناسب اختلالات قاعدگی اهمیت بسزایی دارد.بهترین راه جلوگیری از حاملگی در یک زن ورزشکار در سنین باروری چیست؟در کل روشهای متعددی برای جلوگیری از بارداری وجود دارد.یکی از قابل پذیرش ترین این روشها،استفاده از قرصهای ضدبارداری است که با توجه به نسل جدید آنها که دارای تعادل مناسبی از هورمونهای استروژن و پروژسترون است،دارای عوارض کمتری میباشند.از جمله فواید دیگر آنان میتوان به رفع علائم دردناک پیش از شروع قاعدگی،کاهش آنمی فقر آهن،ضایعات خوش خیم پستانی،بیماریهای التهابی لگن،کیستهای تخمدانی و رماتیسم مفصلی اشاره کرد.به هر حال در صورت نیاز،از طریق مشاوره با پزشک نوع و نحوه مصرف دارو معلوم خواهد شد.فواید فعالیت بدنی و ورزش در یک زن باردار انجام تمرینات منظم بدنی در طی حاملگی سبب بهبود خواب،بالا رفتن حس اعتماد به نفس،کاهش شدت و یا بروز درد کمر و وریدهای واریسی،جلوگیری از افزایش بیش از حد وزن و حفظ سطح آمادگی بدنی مادر میشود.اگرچه از لحاظ تئوریک،ورزش شدید در جریان حاملگی میتواند سبب ایجاد آسیب هایی به نوزاد و یا مادر شود.با توجه به تحقیقات انجام شده لزومی به کاهش شدت ورزش در زن باردار حس نمی شود.چه ورزشهایی در یک حاملگی سالم و بی خطر توصیه میشوند؟از انجام چه ورزشهایی باید خودداری کرد؟آیا شکل ورزش برای تمام زنان باردار یکسان است؟در جریان حاملگی،ورزشهای با شدت کم تا متوسط انجام میشود.ورزش منظم(حداقل 3 بار درهفته)به شکلهای مقطع ترجیح داده میشود.بعد از سه ماه اول حاملگی از ورزش در حالت خوابیده به پشت خودداری ورزند.چرا که این حالت سبب کاهش برون ده قلبی در بعضی زنان میشود.در ضمن دوره های طولانی مدت ایستادن هم توصیه نمیشود.در صورت احساس خستگی باید ورزش را قطع کنند.اصولاً فعالیت تا حدی توصیه میشود که به خستگی نیانجامد.ورزشهای بدون وزنه مثل دوچرخه سواری و شنا با حداقل خطر آسیب به مادر و جنین همراه بوده و میتوانند تا پایان دوران حاملگی ادامه یابند.انجام هر گونه ورزش که با خطر برخورد ضربه و آسیب به شکم هر ماه باشد،ممنوع است.خصوصاً در سه ماه آخر حاملگی،با توجه به وزن رحم حامله و نیز اضافه وزن،مادر باید مراقب از دست دادن تعادل بدن،ناشی از تغییر در محور ثقل باشد.باید رژیم غذایی مناسب در جریان حاملگی و ورزش تأمین شود،به علاوه تأمین آب مورد نیاز بدن داراری اهمیت است.ورزشهای دوران حاملگی وابسته به وضعیت هر فرد تفاوت خواهد کرد.نوع این ورزشها بسته به سطح آمادگی بدنی قبلی خانم باردار،وضعیت پزشکی وی،در دسترس بودن وسایل تمرینی و ترجیح خود وی است.قطع ورزش در صورت وجود هر یک از علائم زیر توصیه میشود:تنگی نفس،سردرد،ضعف عضلانی،تهوع،خستگی،درد قفسه سینه،درد پشت،درد لگن،اشکال در راه رفتن،کاهش فعالیت جنین،انقباضات متوالی رحم،خونریزی از واژن و ترشح مایع آمنیوتیک.منع مطلق انجام ورزش در حین حاملگی شامل موارد زیر است:خونریزی های اخیر رحمی،دیسترس جنینی،بیماریهای قلبی،سابقه سقط یا زایمان زودرس(بیش از یکبار)،فشار خون حاملگی دیابت و بیماری کلیوی کنترل نشده،پارگی اخیر پرده ها. از شیرجه زدن در آب،رفتن به مکانهای با ارتفاع زیاد و اکسیژن کم،شنا در آب بسیار گرم یا بسیار سرد و اسکی روی آب نیز خودداری شود
نویسنده : Vahid Riyahi & Vahideh Riyahi
تاریخ : دو شنبه 4 آبان 1394
خوش آمدید
با سلام اینجا مکانی، جهت معرفی و تحقق بخشیدن به اهداف رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی می باشد ،از انتخاب شما سپاسگزاریم.
کارشناس تربیت بدنی و علوم ورزشی وحید ریاحی
آسیب شناس ورزشی و حرکات اصلاحی وحیده ریاحی