سن پائولو ناپولی ایتالیا

ورزشگاه این تیم گنجایش ۶۰ هزار تماشاگر را دارد. البته این تعداد از گنجایش اصلی آن که ۸۲ هزار تن بودکمتر شده است. اگر این ورزشگاه بازسازی نمی شد و همان ۸۲ هزار تن در دیدارها حضور می یافتند، جو آن بسیار ترسناکتر می شد. هواداران بسیار نزدیک به یکدیگر هستند و دید بسیار خوبی هم به زمین مسابقه دارند. تماشاگران دیدارهای ناپولی سروصدای زیادی به راه می اندازندو حضور تیم های میهمان در زمین را به کاری سخت بدل می کنند.

آلیانس آره نا بایرن مونیخ آلمان

آلیانس آره نا ورزشگاه خانگی بایرن مونیخ ومکانی سخت برای حضور تیم های میهمان است. نیروی عظیم تخریبی ژرمن ها، لحظات بسیار شیرینی را برای تیم میزبان رقم زده است. این ورزشگاه، میزبان دیدار افتتاحیه جام جهانی ۲۰۰۶ بود که هواداران در آن فوق العاده بودند. ۶۶ هزار صندلی در این ورزشگاه است که اگر تعداد تماشاگران ایستاده را نیز به آن اضافه کنیم، ۷۰ هزار تن می توانند دیداری که برگزار می شود را از نزدیک تماشا کنند.

سن سیرو میلان/ اینترمیلان ایتالیا

نزدیک به ۱۰۰ سال است که تیم های میلان و اینتر، مالکیت مشترک این ورزشگاه را در اختیار دارند. آنها از روز نخست پیدایش باشگاه هایشان رقبای خونی یکدیگر بوده اند که این موضوع تاکنون نیز ادامه دارد. زمانی که تیم های حریف وارد این ورزشگاه می شوند، چیزی بیش از ترس بر آنها غالب می شود.

بدون توجه به اینکه چه تیمی وارد این استادیوم زیبا می شود، باید بگوییم به دست آوردن سه امتیاز در این ورزشگاه کاری بسیار سخت است. گنجایش ۸۰ هزار تنی آن، سن سیرو را به یکی از بزرگترین ورزشگاه ها اروپا بدل کرده است. هواداران این باشگاه ها بسیار پر سروصدا و با انرژی هستند ولی به شکل میانگین، حضور آنها در هر دیدار به ۵۰ تا ۶۰ هزار تن می رسد.

ایبراکس رنجرز اسکاتلند

یک باشگاه افسانه ای که ورزشگاهی افسانه ای در اختیار دارد. هواداران در این ورزشگاه انرژی عجیبی به بازیکنان منتقل می کنند. رنجرز ۱۰۰ سال است که در این استادیوم به میدان می رود و سران این تیم در تلاش هستند که با بازسازی آن ۱۰۰ سال دیگر نیز در همین مکان بمانند. این ورزشگاه به دلیل قدمتی که دارد، گنجایش ۵۱ هزار تماشاگر را دارد ولی هر ساله یکی از مخفوف ترین دارایی های دنیا در آن برگزار می شود. هواداران در آن سروصدای زیادی به راه می اندازند که هر تیمی را از سفر به آن می ترساند.

الندرود لیدز یونایتد انگلیس

شاید باشگاه آن آوازه پیش خود را نداشته باشد ولی الندرود همچنان یکی از ترسناکترین ورزشگاه های کشور انگلیس به شمار می رود. لیدزیونایتد از سال ۲۰۰۴ به دسته پایین تر سقوط کرد ولی هواداران آن پای تیم شان ایستاده اند. آنها مشکلات مالی زیادی داشتند که حتی موجب سقوط آنها به دسته سوم انگلیس شد ولی در سال های اخیر همواره جزوتیم های میانه بالایی جدول در دسته دوم بوده اند. به نظر می رسد آنها راه زیادی برای حضوری دوباره در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا دارند ولی این موجب نمی شود که دیدارهای خانگی آنها با وجود تماشاگران پرشور این باشگاه با حرارت برگزار نشود.

شوکرو ساراگوگلو فنرباغچه ترکیه

فنرباغچه یکی از بهترین استادویم های ورزشی در دنیا را دارد. ورزشگاهی فوق العاده با جوی عالی. دیدارهایی که در ترکیه برگزار می شوند از سطح بالایی برخوردار نیستندولی همان هایی که برگزار می شوند را هواداران تیم ها مشتاقانه پیگیری می کنند. هواداران ترک، فوتبال را با علاقه زیادی تماشا کرده و در هر مسابقه با تعصب بالایی شعار می دهند.

زمانی که بازیکنان حریف، مقابل ۵۰ هزار هواداری که در حال شعار دادن هستند راه می رود بدون شک خواهند ترسید. نزدیک بودن تماشاگران به زمین مسابقه چیزی است که حضور در این ورزشگاه را بیش از پیش ترسناک می کند. در برخی از دیدارهای لیگ قهرمانان اروپا که تیم های حریف به این ورزشگاه می آیند، هواداران بنرهایی به دست می گیرند که خطاب به بازیکنان حریف است: «به جهنم خوش آمدید».

وست فالن دورتموند آلمان

به عقیده بسیاری، این ورزشگاه ترسناکترین استادیوم در آلمان به شمار می رود. هواداران فریاد می کشند و بازیکنان، تحت تاثیر این جو، با تعصب زیادی بازی می کنند. با تمام اینها، تیم ملی فوتبال آلمان در نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ در همین ورزشگاه به ایتالیا باخت. بروسیایی ها تیم بسیارت قدرتمندی هستند و زمانی که ۸۰ هزار تماشاگر، دیوانه وار و یکصدا آنها را تشویق می کنند، بدون شک نمایش بهتری از خود ارائه می دهند.

مینیرائو اتلتیکو مینیرو/ کروزیرو برزیل

مینیرائو دومین ورزشگاه بزرگ برزیل است و به همین دلیل دومین ورزشگاه ترسناکاین کشور نیز به شمار می رود. تیم های کروزیروواتلتیکو مینیرو در این ورزشگاه به میدان می روند وهر کدام هوادارانی دارند که در زمان دیدارهای خانگی حمایت بسیار ویژه ای از تیم خود به عمل می آورند.

در داربی های این شهر، هواداران هیچ کدام از تیم ها دوست ندارند در آن میهمان باشند. پیش از این، ورزشگاه گنجایش ۷۶ هزار تن را داشت ولی با بازسازی آن برای جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، گنجایش آن به ۷۰ هزار تن تقلیل یافت.

سلتیک پارک سلتیک اسکاتلند

سلتیک در یکی از دشوارترین ورزشگاه های دنیا بازی می کند. هواداران دیوانه وار تیم شان را دوست دارندو این را بازیکنان تیم حریف به خوبی می دانند. زمانی که قرار است با سلتیک روبرو شوید، بهتر است بهترین بازیکنان خود را به میدان بفرستید.

طرفداران این تیم بی رحمانه با حریفان برخورد می کنند و اجازه نمی دهند تیم ها با پیروزی ورزشگاه را ترک کنند. بازیکنان خودی نیز که از جو به وجود آمده به وجد می آیند، بهترین بازی های خود را به نمایش می گذارند. این ورزشگاه افسانه ای گنجایش ۶۰ هزار هوادار را دارد و جایی است که تماشاگران برای پیروزی تیمشان بی تابی می کنند.

آنفیلد لیورپول انگلیس

آنفیلد یکی از ورزشگاه های اسطوره ای انگلیس است. در این ورزشگاه تنها ۴۵ هزار تماشاگر حضور می یابند ولی جو آن باور نکردنی است. هواداران با تیم های میهمان بی رحمانه رفتار می کنند و اسطوره های باشگاه شان را نیز خودشان انتخاب می کنند.

ال مانیومنتال ریور پلاته آرژانتین

ریورپلاته در این مکان دیدارهای خانگی خود را انجام می دهد و از حمایت ویژه ای نیز برخوردار می شود. در آن جام جهانی که آرژانتین در وقت های اضافه مقابل هلند به برتری دست یافت، نیازی به گفتن اینکه هواداران آرژانتینی تا چه حد فوق العاده بودند نیست. آنها فضای ورزشگاه را ترسناک نکردند ولی کار را برای هلندی ها بسیار دشوار ساختند. با حضور ۷۵ هزار تماشاگر مشتاق، صدایی که به هنگام فریاد زدن هواداران از این ورزشگاه خارج می شود فراتر از حد تصور است.

لوژنیکی اسپارتاک روسیه

لوژنیکی ورزشگاه بزرگی است و جو حاکم بر آن در دیدارهای حساس بسیار خصمانه است. برای تیمی که در این مکان به میدان می رود، چنین هوادارانی بهتر است شما را تشویق کنند تا اینکه علیه شما شعار دهند. در برخی از دیدارها، هواداران کارهای خطرناکی انجام می دهند که ممکن است به خودشان نیز آسیب بزند.

تاکنون هیچ مشکلی در آتش بازی های هواداران به وجود نیامده ولی هر بار این امکان وجود دارد. زمانی که وارد این استادیوم باشکوه می شوید، همواره به یاد ۳۰ سال پیش می افتید. اتفاقی که در سال های اخیر در فوتبال مصر هم رخ داد، نگرانی هایی به وجود می آورد که ممکن است آن اتفاق تلخ یک بار دیگر بیفتد. تاریکی فضای داخل ورزشگاه همواره به میزان وحشت تیم های میهمان می افزاید.

نوکمپ بارسلونا اسپانیا

بزرگترین ورزشگاه اروپا نزدیک به ۹۹ هزار تن تماشاگر را در خود جای می دهد. زمانی که بازیکنان حریف برای رویارویی با بارسلونا وارد نوکمپ می شوند و می خواهند به بالاترین نقطه ورزشگاه نگاه کنندممکن است گردن آنها دچار آسیب شود! استادیوم بزرگی است صندلی های آن به شکل بسیار جالبی مشرف به زمین طراحی شده اند. به جز دیدارهای ال کلاسیکو و دیدارهای مهم در اروپا، این ورزشگاه پر از تماشاگر نمی شود ولی در هر حال اندازه آن به حدی بزرگ است که هر تیمی را از حضور در استادیوم می ترساند. در دیدارهایی که ورزشگاه مملو از تماشاگر است، هواداران نیز به شکل ویژه ای تیم خودی را مورد تشویق قرار می دهند.

اولدترافورد منچستر یونایتد انگلیس

مخوف ترین ورزشگاه در انگلیس. استادیومی بزرگ و هوادارانی متعصب و پر سروصدا. همه تیم هایی که به اولدترافورد می روند می دانند که احتمال شکست خوردنشان بسیار زیاد است. (که در اکثر موارد نیز پیش بینی آنها درست از آب درمی آید) زمانی که بازیکنان حریف از تونل وارد ورزشگاه می شوند، یکی از سخت ترین کارهای دنیا را انجام می دهند، به همین دلیل بازیکنانی که یک بار حضور در این ورزشگاه را تجربه کرده اند، دیگر نمی خواهند تجربه مشابهی داشته باشند. این ورزشگاه نزدیک به ۷۶ هزار نفر را در خود جای می دهد.

المپیکو رم/ لاتزیو ایتالیا

از این ورزشگاه برای ورزش های مختلفی استفاده می شود ولی زمانی که برای ورزش فوتبال از آن استفاده می شود همه آن را بیشتر دوست دارند. زمانی که تیم های رم و لاتزیو در قالب داربی پایتخت ایتالیا به مصاف هم می روند و گنجایش ۸۲ هزار تنی آن پر از تماشاگر می شود، صدایی که از ورزشگاه خارج می شود غیرقابل تحمل می شود. بزرگی ورزشگاه یک موضوع است ولی زمانی که پر از هواداران تیفوسی فوتبال در قلب ایتالیا می شود، همه چیز بزرگتر از حد معمول به نظر می رسد.

سانتیاگو برنابئو رئال مادرید اسپانیا

برنابئو ترسناکترین ورزشگاه در اسپانیاست. بزرگی آن به اندازه نو کمپ نیست ولی این موضوع دلیل نمی شود که فاکتورهای مخوف بودن را نداشته باشد. این زمین یکی از سخت ترین زمین ها برای فوتبال بازی کردن است. هواداران در هر گوشه استادیوم حضور دارند و با بازیکنان حریف بی رحمانه رفتار می کنند. زمانی که تیم های حریف وارد مادرید می شوند، از ظاهر آنها مشخص است که به هیچ وجه دوست ندارند در این استادیوم بازی کنند. این ورزشگاه در قلب اسپانیا نزدیکبه ۸۶ هزار نفر را در خود جای می دهد.

ماراکانا بوتافوگو/ فلامنگو برزیل

به خاطر برگزاری جام جهانی ۱۹۵۰، ورزشگاه ماراکانا به یکی از مکان های شناخته شده ورزشی در جهان تبدیل شد. به جز چند باری که بیش از گنجایش ورزشگاه پذیرای تماشاگر شده، در بهترین حالت ۸۰ هزار تماشاگر را در خود جای می دهد. حضور در این ورزشگاه، جرأت زیادی از سوی بازیکنان حریف طلب می کند. شکل دایره ای آن موجب می شود که تماشاگران در گوشه و کنار ورزشگاه حضور داشته باشند و با اشراف کامل به دیدار می توانند فضا را برای بازیکنان حریف بسیار هولناک کنند. حضور هوادارانی از فرهنگ ها مختلف، موجب شده تا همه این مکان را بیش از یک ورزشگاه ساده بدانند.

ولتینس آره نا شالکه آلمان

والتینس آره نا میزبان چندین رویداد مهم بوده است. فینال لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۴ و یکی از دیدارهای نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان در این استادیوم برگزار شده اند. زمانی که شالکه ۰۴ دراین ورزشگاه به میدان می رود، هواداران گویی از پوست خود خارج می شوند. گنجایش این ورزشگاه ۵۴ هزار تن است ولی زمانی که هواداران یکصدا تیمشان را تشویق می کنند، صدایی که از آن خارج می شود درست مانند یک ورزشگاه ۸۰ هزار نفری است. سقف این ورزشگاه قابلیت بسته شدن را نیز دارد که می تواند صدای ایجاد شده را بسیار بیشتر از حد ممکن کند. بازیکنان تیم حریف همواره برای خوب بودن هوا و باز ماند سقف این ورزشگاه دعا می کنند!

رداستار رداستار بلگراد صربستان

زمانی که تیم های حریف وارد این ورزشگاه می شوند، هیچ گاه هیجان زده نمی شوند زیرا تماشاگران سروصدای عجیبی ایجاد می کنند به شکلی که فریادهای آنها کر کننده می شود. طراحی سکوهای آن به شکلی است که گویی تماشاگران سوار بر زمین مسابقه هستند که این موضوع فوتبال بازی کردن را برای بازیکنان بسیار سخت می کند. ستاره سرخ همواره فوتبال خوبی ارائه می کند ولی مخوف بودن ورزشگاه و جو ایجاد شده آن در هر حال مقام دوم در اروپا را دارد.

لابومیونرا بوکاجونیورز آرژانتین

یکی از ورزشگاه های پرآوازه در دنیا که دلایل بسیار زیادی برای خوب بودن دارد. گنجایش آن ۴۹ هزار تن است ولی به نظر می رسد هر کدام از تماشاگرانی که در ورزشگاه حضور پیدا می کنند سوار بر زمین هستند. برخورد با حریفان توسط هواداران آنقدر سخت است که بازیکنان حریف چشم هایشان گرد می شود. این هواداران همواره یکی از دلایل پیروزی بوکا در دیدارهای خانگی شان هستند. زمانی که آنها بالا و پایین می پرند و فریاد می کشند، ورزشگاه تکان می خورد! بله، تکان می خورد. از منظر تاریخی، کسانی که در این ورزشگاه به میدان می روند به این موضوع افتخار می کنند اما تیم هایی که قصد دست آوردن پیروزی مقابل بوکاجونیورز را دارند، ترجیح می دهند در این ورزشگاه به میدان نروند.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: