ورزش براي همه مهم است، اما به دلايل متفاوت تعداد اندكي از ما ذاتاً ورزشكار هستيم. اغلب هم هرگز به جايگاهي مانند بازي در ليگ فوتبال، حضور در مسابقات تنيس ويمبلدون و الگوي قهرماني اسكيت در المپيك نمي‌رسيم. بنابراين چرا خود را با ورزش سرگرم كنيم؟ چرا بدويم، بپريم و داغ و عرق كرده و خسته شويم، از اين خستگي چه عايدمان مي‌شود؟ زندگي طولاني در مورد يك زندگي طولاني همراه با شادكامي چه فكر مي‌كنيد؟ امري دست نيافتني به نظر مي‌رسد اما براساس مطالعات علمي، ورزش ملايم منافع خارق‌العاده‌اي در بر دارد. به علا.وه، ورزش به كنترل وزن، كاهش فشار خون و كلسترول، پيشگيري از سكته قلبي، تقويت سيستم دفاعي بدن، رهايي از دردهاي آرتروز، به تأخير انداختن پوكي استخوان، پيشگيري از انواع سرطان‌ها و نيز در سلامت فكر و حتي اخلاق در پيري كمك مي‌كند. بنا به دلايل ناشناخته بيولوژيك، احتمالاً ورزش براي افراد ديابتي بسيار مهم‌تر مي‌باشد و مي‌تواند به كنترل قند خون كمك كند. بنا به گفته دكتر مادلين فرنستورم (Madelin Fernstorm)، رئيس مركز كنترل وزن دانشگاه پيتزبورگ؛ ورزش به كنترل قند خون كمك مي‌كند. ميزان قند خون با ورزش ملايم و فعاليت بيشتر بهتر كنترل مي‌شود و ديابت بهترين انگيزه براي انجام فعاليت ورزشي مي‌باشد. كند كردن روند ابتلا به ديابت ورزش، نياز به دارو و انسولين را كاهش مي‌دهد. براساس مطالعات گسترده در سال 2001 تحت عنوان ”برنامه پيشگيري از ديابت“، نشان داده شد ورزش مي‌تواند روند پيشرفت منجر به ديابت نوع 2 را كندتر سازد. شايد شما كه در حال مطالعه اين مجله هستيد، يك ديابتي هم باشيد. دكتر آلبرايت (Ann Albrighte) از دانشگاه كاليفرنيا در سانفرانسيسكو و رئيس بخش برنامه پيشگيري و كنترل ديابت مي‌گويد: ”مي‌توان از روند ابتلا، با ورزش پيشگيري به عمل آورد.“ با ورزش ملايم آغاز كنيد، سعي نكنيد در روز اول، فعاليت خود را با دوي ماراتن شروع كنيد. براي شما يك پياده‌روي كوتاه به مدت 15 دقيقه 2 روز در هفته يا حتي پياده‌روي كوتاه مناسب است. اگر براي مدت مديدي فعاليتي نداشته‌ايد همين فعاليت كم نيز بيش از حد تصورتان مفيد خواهد بود. البته، اگر شيوة زندگي خود را تغيير دهيد و ورزش را شروع كنيد بايد با پزشك خود مشورت نماييد تا او با دقت نظر بيشتري در مورد نوع دارو و درمان ديابت شما تصميم‌گيري كند. ورزش براي زندگي هزگز براي شروع دير نيست، هيچ وقت هم زود نيست. در طول زندگي ورزش مي‌تواند در موارد زير مؤثر باشد: مبارزه با چاقي دوران كودكي: كودكان امريكايي مشكل جدي اضافه وزن دارند، انستيتوي پزشكي (IoM)1 عضو آكادمي‌هاي ملي علمي آمريكا در سپتامبر 2004 گزارش داده است كه حدود 15% كودكان و جوانان 6 تا 19 سال آمريكايي – حدوداً 9 ميليون كودك- چاق هستند. طي 30 سال گذشته، درصد چاقي در ميان كودكان پيش‌دبستاني و جوانان، 2 برابر و در كودكان و نوجوانان بين 6 تا 11 سال، 3 برابر شده است. در گزارش IoM بر ايجاد رژيم غذايي مناسب در خانواده‌ها و مدارس، كاهش مصرف تنقلات و غذاهاي شيرين و افزايش ورزش تأكيد شده است. محدود كردن تماشاي تلويزيون كودكان، فرستادن كودكان به فضاي سبز براي انجام فعاليت‌هاي جسمي و تشويق مسئولان مدارس به گسترش برنامه‌هاي آموزش جسمي، از ديگر راهكارها مي‌باشد. گستردن زمينه‌هاي ورزشي براي كودكان، خطر ابتلا به ديابت نوع 2 را كه جوانان آمريكايي به شدت در معرض هجوم آن قرار دارند، كاهش مي‌دهد. ورزش همچنين خطر ابتلا به ديگر شرايط بيماري‌هاي مزمن را در جوانان و بزرگسالان كاهش مي‌دهد و به گزارش IOM حس سلامتي در ايشان را بهبود مي‌بخشد. فعاليت جسمي سبب سلامت استخوان و مفاصل و ماهيچه‌هاي جوانان مي‌شود و مي‌تواند روند پيشرفت فشار خون را به تأخير اندازد. ورزش در جواني و كودكي سبب استخوان بندي بهتر دختران مي‌شود و در مقابل، از پوكي استخوان در سنين 60 تا 70 سالگي محافظت مي‌كند. براساس بررسي‌هاي مركز كنترل و پيشگيري ديابت؛ ورزش افسردگي را نيز در جوانان كاهش مي‌دهد و ضمن افزايش اعتماد به نفس، به ايشان احساس اجتماعي بودن مي‌بخشد. اين نوع دفاع در مقابل احساس بيم و نگراني دورة جواني مي‌تواند با ارزش‌تر از درمان آكنه (جوش صورت) باشد. كاهش فشار و بهبود زندگي در ميانسالي: براي بزرگسالان در سال‌هاي پر استرس و هيجان ميانسالي، هنگامي كه امرار معاش و فشارهاي اقتصادي يك‌باره به خانواده هجوم مي‌آورند، ورزش، روشي مناسب براي كنترل اخلاق و مقابله با اين گونه مشكلات به نظر مي‌رسد. مطالعات باليني مكرر، مؤيد آن است افرادي كه از نظر جسمي فعال هستند كمتر دچار افسردگي، سردرگمي، استرس و اضطراب مي‌گردند. به علاوه براساس گزارش انجمن جراحان آمريكا در مورد فعاليت جسمي و سلامت در سال 1996، مشاركت در انجام فعاليت‌هاي جسمي منظم مردان و زنان، در بهبود وضع جسمي و روحي آنان در اجتماع مؤثر است. ميانسالي، دورة زماني درگيري افراد با بيماري‌هاي مرگ‌آوري چون بيماري‌هاي قلبي و سرطان است، اما ميانسالان مي‌توانند با ورزش درصد ابتلا را كاهش دهند. بنابر گزارش انستيتو ملي سرطان در مقابل بيماري‌هاي قلبي- عروقي، به نظر مي‌رسد ورزش درصد ابتلا مي‌تواند در كاهش خطر ابتلا به سرطان رودة بزرگ 40 تا 50 درصد، سرطان سينه 40 درصد، سرطان رحم 30 تا 40 درصد و سرطان پروستات 10 تا 30 درصد، مؤثر باشد. سلامت افراد مسن در گرو خودكفايي آن‌هاست. ورزش منافع زيادي براي افراد مسن دارد: تحرك، ورزش منظم و مناسب، به عدم وابستگي منجر مي‌شود. ورزش منظم مي‌تواند از تحليل و ضعف ماهيچه‌ها پيشگيري كند؛ ضعفي كه سبب مي‌شود افراد مسن نتوانند از خود مراقبت كنند. با ورزش مي‌توان حداقل، ماهيچه‌هايي را كه ضعيف شده‌اند بازسازي كرده و به حفظ تعادل و محافظت از افتادن و جلوگيري از شكستن استخوان‌ها كمك نمود. در هر حال، بيشترين نگراني افراد مسن، از دست دادن سلامت رواني‌شان است. ورزش مي‌تواند در اين زمينه هم مؤثر باشد در مجموعه مطالعاتي كه بين سال‌هاي 1970 تا 2003 انجام شد مشخص گرديد كه تمرينات جسمي موجب بهبود عملكرد فكري در افراد مسن مي‌شود. نتايج تحقيق ديگري كه در سپتامبر 2004 انجام شد نشان داد كه حتي قدم زدن، به تنهايي، مي‌تواند خطر ابتلا به بيماري‌هاي رواني را در زنان و مردان كاهش دهد. مشخص نيست ورزش چگونه سبب تقويت عملكرد شناختي مي‌ِشود. احتمالاً انسان‌ها، از جوان تا پير، در صورت تحرك، عملكرد بهتري دارند. در نظر گرفتن تمامي‌ جنبه‌ها: وقتي تصميم مي‌گيريد ورزش كنيد ساده‌ترين انتخاب، گزينه‌اي است كه با آن آشنا هستيد و احتمال ادامة آن براي شما بيشتر است. به همين دليل بسياري از متخصصان پزشكي اجتماعي ”قدم زدن“ را اولين گام مناسب مي‌دانند. اما يك برنامة آموزش ورزشي خوب، موارد ديگري را نيز در بر مي‌گيرد. گروه‌هاي ورزشي شامل موارد زير است: ورزش‌هاي استقامتي: مانند پياده‌روي سريع، دوچرخه‌سواري، رقص، بالا رفتن از پله‌ها يا حتي باغباني كردن. اين تحركات باعث افزايش ضربان قلب، تنفس، انرژي، بنيه و بهبود سلامت قلبي -عروقي مي‌شود. ورز‌ش‌هاي قدرتي يا مقاومتي: مانند وزنه برداري، اين موارد به تناسب عضلات، ساخت تودة عضلاني جديد، بهبود سلامت استخوان‌ها و كاهش خطر زمين خوردن كمك مي‌كند. در يك برنامة ورزشي ايده‌آل بايد تمامي گروه‌هاي عضلاني عمده حداقل دو بار در هفته درگير شوند. ورز‌ش‌هاي كششي: مانند خم و راست شدن به طرفين و يا لمس انگشتان شست پا. اين موارد موجب بهبود آزادي و انعطاف‌پذيري و تحرك مي‌شود. ورزش‌هاي كششي بايد بعد از ورزش استقامتي و قدرتي انجام شود يعني وقتي كه عضلات كاملاً گرم هستند. ورزش‌هاي تعادلي: مانند بلند كردن يا ايستادن روي يك پا تا زماني كه مي‌توانيد. اين‌ نوع تحرك به خصوص براي افراد مسن‌تر، اهميت دارد، زيرا در امريكا، زمين خوردگي، عامل عمدة حدود سيصد هزار شكستگي لگن در سال است. *

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: